“Wat dat betreft vullen we elkaar mooi aan, zo zorgen we voor de balans. Joke zorgt er voor dat we luisteren naar de Groningers. Met EPIQ streven we naar de ideale balan: goede binding met de Groningers en voor al onze bezoekers leuk, informatief en interactief. Het moet zeker iets worden voor en door de Groningers!” Onderaan een mail die Roelien verstuurt namens EPIQ, staat nu ‘Marketing en Communicatie Coördinator’. Hoe is dat zo gekomen? Roelien vertelt.
“Het idee om me actief met EPIQ te bemoeien komt van mijn moeder, projectleider Thea van der Laan. Al in een heel vroeg stadium was zij ervan overtuigd dat haar initiatief urgent was. Een interactief bezoekerscentrum à la wetenschapsmuseum Nemo, met aandacht voor de historie en de beleving, de positieve kanten van de gaswinning én de overduidelijke nadelen. Alleen hoe precies? Daarom vroeg ze mij en mijn jongste zusje Marjolein om samen aan de tekentafel te gaan zitten, om op ons gemak te sparren op zoek naar een zinvolle rode draad. We wilden voorkomen dat er hier over 25 jaar mensen zouden rondlopen, die moesten vaststellen: “Wacht even, hier was vroeger toch iets met gas?!” Als ik eerlijk ben, was ik er daarvoor nooit zo mee bezig, maar zeker na het verslag van Thea en Joke over hun werkbezoek aan de Limburgse musea rond mijnbouw viel het kwartje. Daar hebben ze er spijt van dat er geen zichtbare overblijfselen bewaard zijn gebleven. De mijnen zijn daar dichtgegooid en zand erover! Die fout moeten we in Groningen niet gaan maken.”
Knutselen aan vorm en inhoud
“De rode draad bij mijzelf is: ik vind het gewoon heel erg leuk om creatief na te denken over ‘dingen die er nog niet zijn’. Iets waar nog geen pasklare oplossing voor is. Bovendien zie ik nu veel van de provincie en kom ik met mensen in aanraking, die ik anders nooit ontmoet zou hebben. Heel leuk is dat!
In mijn werk, het ontwikkelen van e-learning bij een groot bedrijf (bijvoorbeeld heldere trainingen voor management en staf), gaat het ook altijd om een aantrekkelijke vorm en een boeiende inhoud. Mijn taak is het om de soms taaie materie om te zetten naar lekkere, hapklare brokken die je makkelijk in praktijk kunt brengen. Van duf studieboek naar zelf actief bezig gaan. En er spelenderwijs iets van opsteken! Snel tot de kern komen is belangrijk; in het Engels zou je zeggen: cut the crap.
Wat dat betreft kunnen we veel leren van computergames; daar is de term om spelers bij de les te houden dat je ze altijd ‘engaged’ moet houden. Ik zou het mooi vinden als het straks in EPIQ voor kinderen en jongeren niet aanvoelt als ‘huiswerk’, maar als spannende beleving. Iets dat bijna vanzelf gaat; je wordt er makkelijk in getrokken en het lukt je ook om je ervaring thuis na te vertellen! Iedereen op een ‘gamified’ manier betrokken houden; dat zou ideaal zijn. Wat dat betreft is het werken met tijdelijk Pop-Up exposities perfect. Daar kunnen we in het klein alvast dingen uitproberen. Dat soort experimentjes zou je in de theaterwereld try-outs noemen.”
Draagvlak
“Heel belangrijk is dat Groningers zich niet gepasseerd voelen. Zij moeten hun verhaal kunnen vertellen. Het zit niet in mijn aard om op vreemden af te stappen, maar ik kan wel goed luisteren. We zoeken duidelijk de connectie. Daar is die Pop-Up ook geschikt voor; we willen met EPIQ niet alleen focussen op het grote einddoel over een paar jaar (een groots en uitdagend centrum), maar ook nu kleine dingen doen. Anders zit je vast op je eigen spoor. We moeten ook niet vergeten dat we (Nederland) ook wat aan het gas gehad hebben; het economische belang was er ook. Het eerlijke verhaal. Van de andere kant begrijp ik steeds meer van de verhalen van Groningers die er hinder van ondervonden. Dat is soms heel heftig. Vroeger deed het me emotioneel minder, maar nu ik meer en meer hoor van ooggetuigen, denk ik: er is wél serieus iets aan de hand. Het gaat in feite niet om een scheur in het huis, maar om de emotionele lading die erachter zit. De frustratie, het vastlopen, de wanhoop. Ook dat willen we graag vastleggen, voor nu en voor komende generaties. Een foto van een beschadigde muur is aardig in ons ‘epicentrum’, maar hoe laat je bezoekers de essentie voelen; het gevoel dat bij die aardbevingsschade kwam kijken? Daar gaat het wat mij betreft om. Terwijl je nog steeds een leuke dag hebt bij EPIQ, want dat moet ook! Snap je hoe ingewikkeld dat is? We praten nu ook met de makers van VR-experiences – je kunt in een stoel met een VR-bril op je hoofd terechtkomen in een levensechte, virtuele omgeving. Op een manier die je aan het denken zet, door je te verrassen met iets wat je totaal niet verwacht had. Hoe precies, dat is nog even het geheim van ons recept. Tipje van de sluier: doen alsof je zelf een aardbeving ‘meemaakt’ is niet zo spannend. Ja hoor, misschien gaat je koffiekopje even trillen op het schoteltje, maar dan denk je al snel: nou en? Was dat alles?! Die drie-vier minuten beving is niet het werkelijke probleem. Het probleem ligt daarvoor en daarna. In het niet gehoord worden als inwoner van Groningen. Snap je, dat is voor de makers van EPIQ een groot vraagstuk, waar we goed over na moeten denken.”
Niet-alledaagse rolpatronen thuis
“Ik heb er erg veel zin in, de intensieve aanloop naar EPIQ. Sowieso ben ik het gelukkigst na een week hard werken aan een goed resultaat. Mijn baan kun je gerust uitdagend noemen en ik werk met plezier fulltime. Daarnaast besteed ik tijd aan mijn hobby schilderen. We rekenen hier thuis keurig af met traditionele rolpatronen; mijn man is niet echt een carrièretijger, die is met een avondje relaxed gamen heel erg in zijn nopjes. Hij bedient hier in huis ook de stofzuiger, terwijl ik het elektrische speelgoed repareer. In de auto zit ik meestal aan het stuur en is hij degene die geduldig koekjes uitdeelt aan de kinderen op de achterbank. Ik hoor nooit klachten!”